Narębska-Dębska - Kozłowska Barbara Artystka graficzka, pedagog. Była córką znanego architekta wileńskiego Stefana Narębskiego. Do Wilna cała rodzina przeniosła się w 1928 roku, tam Barbara ukończyła Gimnazjum Sióstr Nazaretanek. Studiowała na WSP Uniwersytetu Stefana Batorego w latach 1938–1939 . Następnie w latach 1940–1941 naukę kontynuowała w Litewskiej Szkole Sztuk Plastycznych.
W roku 1944 w Wigilię została aresztowana przez NKWD. Przesłuchiwana była na Łukiszkach, skąd w marcu 1945 roku została wywieziona w głąb Rosji do sprawdzająco-filtracyjnego obozu we wsi Jełszanka pod Saratowem. Do Wilna powróciła w połowie września 1945 roku, a stamtąd wyjechała do Torunia, gdzie czekała na nią rodzina. Od listopada 1945 roku powróciła na studia kontynuując naukę na WSP Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. W 1950 roku uzyskała dyplom z grafiki w pracowni prof. Jerzego Hoppena.
Związana była z toruńską "Cepelią", w której pracowała w latach 1945 - 1950. Od roku 1956 do 1961 była kierownikiem BWA. W tym samym roku rozpoczęła pracę na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Zakładzie Kształtowania Form Płaskich Plastycznych. W roku 1976 z tytułem docenta odeszła na wcześniejszą emeryturę. W 1974 roku wraz z mężem (Józefem Kozłowskim) prowadzili jako profesorowie wizytujący zajęcia w College of Art And Design w Bolton (Anglia).
Artystka czynnie uczestniczyła w życiu artystycznym Torunia, a także działała społecznie. Brała udział w licznych wystawach. Było to 65 wystaw indywidualnych oraz ponad 200 wystaw w kraju i za granicą. Była przewodniczącą najpierw Delegatury, później Okręgu ZPAP w Toruniu (od 1953), wiceprezesem Sekcji Grafiki ZPAP w Toruniu (od 1959) oraz komisarzem wystaw "Plastyka Toruńska w latach 1920 - 1939, 1945 - 1965, 1945 - 1975.
Swoje zamiłowanie do sztuki, głównie do architektury oraz umiejętności rysunku odziedziczyła po ojcu.
W grafikach z początkowej fazy twórczości Barbary Narębskiej - Dębskiej widoczny jest wyraźny wpływ Jerzego Hoppena jeśli chodzi o techniki metalowe, głównie w akwafortach. W drzeworycie z kolei dopatrzeć się można wpływu Edwarda Kuczyńskiego.
Ulubioną techniką artystki była natomiast akwatinta, którą opanowała do perfekcji.
Głównym tematem grafik Barbary Narębskiej - Dębskiej były wątki architektoniczne, widoki Wilna i Torunia. Stworzyła ona również całą serię widoków z miast pomorskich, takich jak Brodnica, Grudziądz, Chełmno, czy Kwidzyn. Ze szkiców przywiezionych z wycieczki do Bułgarii w 1953 r. powstał natomiast cykl "akwafort bułgarskich". W twórczości artystki pojawiała się również tematyka morska, człowiek zajmował marginalne miejsce.
Artystka wypracowała swój indywidualny styl. Tworzone przez nią z początku w konwencji realistycznej akwaforty z walorami dekoracyjnymi zmierzały wreszcie ku syntezie i porządkowi geometrycznemu.
Hoppen Jerzy Grafik, malarz, konserwator, pedagog. Jeden z czołowych artystów wileńskich okresu międzywojennego. Wychował wiele pokoleń plastyków najpierw w Wilnie na Uniwersytecie Stefana Batorego następnie w Toruniu na WSP Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, będąc wieloletnim dziekanem tego Wydziału oraz kierownikiem katedry grafiki. Odegrał ogromną rolę w rozwoju grafiki wileńskiej, która stała się charakterystyczna i inna niż w pozostałych ośrodkach Polski.
Wraz z Edwardem Kuczyńskim przyczynił się w zasadniczy sposób do rozwoju grafiki toruńskiej z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych.
Warsztat swój doskonalił studiując w Petersburgu, kopiując w galeriach Ermitażu dawnych mistrzów m.in. Velazqueza, Rembrandta, van Dycka, czy Gabriela Metsu.
Grafiką zainteresował się w Kazaniu, gdzie trafił podczas rewolucji w 1917. To tam powstały jego pierwsze drzeworyty.
Do Polski wrócił w 1921 i zamieszkał w Wilnie. Rozpoczął tu studia na WSP USB. Został członkiem Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków i przez czternaście lat był jego wiceprezesem (1925 - 1939). W latach 1921 - 1922 uczył rysunku w prowadzonej przez Towarzystwo Szkole Rysunkowej.
Studia na WSP USB rozpoczął w 1921, a ukończył je formalnie dopiero w 1934 otrzymując dyplom artysty malarza. W międzyczasie prowadził działalność dydaktyczną i artystyczną. Uczył w Gimnazjum im. Lelewela rysunku i geometrii wykreślnej. Przebywał również w Paryżu (1924/1925). Uczęszczał tam do Akademii Collarossi na prywatne lekcje grafiki i rysunku, a także kopiował w Luwrze dzieła van Dycka. W latach 1927 - 1931 był dyrektorem nowo powstałej Szkoły Rzemiosł Artystycznych. Następnie został powołany na stanowisko kierownika Zakładu Grafiki WSP USB.
W roku 1937 habilitował się i do momentu zamknięcia Uniwersytetu (15.XII 1939) pozostawał jako docent na stanowisku kierownika Zakładu Grafiki.
Do Torunia przybył w 1946 i objął tu Katedrę Grafiki na WSP UMK. Kierował nią najpierw z tytułem docenta, następnie od 1951 profesora nadzwyczajnego do roku 1961, kiedy to przeszedł na emeryturę. W latach 1946 - 1948 oraz 1951 - 1952 pełnił też na WSP UMK obowiązki prodziekana a w latach 1956 - 1958 dziekana.
Hoppen był doskonałym artystą, wytrawnym grafikiem, malarzem, historykiem i konserwatorem. Barokowa i klasycystyczna architektura wileńska stała się głównym motywem jego prac graficznych. Udało mu się zgromadzić ogromną dokumentację fotograficzną dotyczącą Wilna i Wileńszczyzny. Ogłosił mnóstwo referatów i opublikował szereg przyczynków dotyczących sztuki tego regionu. Podejmował również liczne prace konserwatorsko - inwentaryzatorskie wileńskich zabytków, wykonywał polichromie i malowidła ścienne w kościołach Wilna i okolic. Po wojnie malowidła ścienne wykonał w kościele św. Ducha w Toruniu.
Za swoją działalność artystyczną na polu malarstwa i grafiki otrzymał wiele nagród. Jego prace zakupione zostały przez British Museum w Londynie, Kupferstich - Kabinett w Berlinie, Bibliothèque Nationale w Paryżu oraz Muzeum w Pradze i Gabinet Rycin BUW