Pamięć bydgoszczan
Pracownia „Pamięć bydgoszczan” Biblioteki Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy gromadzi wspomnienia i zdjęcia, na których utrwalony został dawny wygląd miasta, ważne wydarzenia historyczne, polityczne i artystyczne, przypomniane wybitne osobistości związane z Bydgoszczą, firmy i zakłady, a także życie codzienne, zjawiska wielokulturowości, mniejszości narodowych, itp. W ramach projektu ucyfrowiono i opublikowano w Kujawsko-Pomorskiej Bibliotece Cyfrowej 600 nagrań i 400 fotografii stanowiących materiały Archiwum Historii Mówionej.
Najobszerniejszym opublikowanym nagraniem jest relacja Wiesława Modrzyńskiego obejmująca 192 odcinki. To wspomnienia dotyczące osobistych poszukiwań historii rodziny, ale również niezwykle barwna opowieść nasycona wieloma szczegółami o historii miasta, regionu, dzielnicy Bielawy oraz domu, w którym mieszkał Adam Grzymała-Siedlecki. Z osobą tego krytyka teatralnego i literata związana jest również opowieść Elżbiety Kałamji. Środowisko literackie i kultura Bydgoszczy szerzej ukazane są w opowiadaniach polonistki, córki redaktora Jana Piechockiego - Ewy oraz pisarza, poety, dziennikarza i samorządowca, posła na Sejm i wiceprezydenta miasta Bydgoszczy Stefana Pastuszewskiego. Można w nich odnaleźć wiele osób i wydarzeń związanych z literaturą, dziennikarstwem i sztuką powojennej Bydgoszczy.
Część relacji poświęcona jest bydgoskim dzielnicom: Andrzeja Zasady, Czesława Rzadkosza oraz Teodora Szczukowskiego (krawca) - miasteczku Fordon, które w 1973 stało się dzielnicą Bydgoszczy, a Aureli Stankiewicz – Górzyskowu. Barwne życiorysy bydgoszczan prezentuje kajakarka i olimpijka Daniela Pilecka-Lewicka, a wspomnienia pedagoga, prof. Marii Kuchcińskiej, opisują środowisko naukowe UKW. Relacje uzupełniają do tej pory niepublikowane zdjęcia.
Piotr Tyborski na zdjęciu grupowym ze Szkoły Podoficerskiej w 15 Wielkopolskim Pułku Artylerii Lekkiej w Bydgoszczy (28 lipiec 1939 r.)
Na zdjęciu wśród niezidentyfikowanych osób Leokadia Bosiacka (pierwsza od prawej) przed wejściem do budynku w Wągrowcu, gdzie uczyła się kroju i szycia.
Zdjęcie grupowe, na którym znajduje się Melchior Fabianowicz ( sanitariusz z opaską czerwonego krzyża - w drugim rzędzie, trzeci od lewej) wykonane podczas wojny rosyjsko-japońskiej (1904-1905).
Melchior Fabianowicz w drzwiach wejściowych (po lewej stronie) kamienicy przy ulicy Chołoniewskiego 11, będącej własnością rodziny w latach 1920-1926.