Pozycje
-
To niewielkich rozmiarów wydawnictwo obejmuje obok innych tekstów Kopernika także kilka kart pierwszej księgi „De revolutionibus” – faksymile rękopisu oraz równoległy drukowany tekst w języku łacińskim. Książka ta została wydana przez Artura Wołyńskiego (1844–1893), polskiego historyka emigracyjnego, który był członkiem Polskiej Agencji Dyplomatycznej we Florencji i w Rzymie. Założył on Muzeum Mikołaja Kopernika przy Uniwersytecie Rzymskim. -
-
Litografia -
Peter Apianus był niemieckim matematykiem, astronomem i kartografem. Jego dzieło „Cosmographia”, wydane po raz pierwszy w 1524 r., szybko zyskało ogromną popularność w całej Europie i było wielokrotnie wznawiane oraz tłumaczone z łaciny na liczne języki. „Cosmographia” zawiera wolwelle, czyli ruchome wykresy kołowe umożliwiające sprawne ustalenie położenia ciał niebieskich. -
Dzieło Ptolemeusza „Geografia”, znane również pod nazwą „Cosmographia”, to atlas i traktat o kartografii. Grecki tekst dotarł do Florencji z Konstantynopola ok. 1400 r. i został przetłumaczony na łacinę przez Jacobusa Angelusa ze Scarperii (1360–1410) ok. 1406 r. Pierwsze drukowane wydanie z mapami, opublikowane w 1477 r. w Bolonii, było również pierwszą drukowaną książką z ilustracjami. „Geografia” składa się z ośmiu ksiąg, z których pierwsza zawiera traktat o tworzeniu map w oparciu o siatkę geograficzną, dalsze z kolei przedstawiają już mapy – dużą i mniej szczegółową mapę świata oraz oddzielne i bardziej szczegółowe mapy regionalne. W XIV w. zbiór map regionalnych poszerzono o mapy terenów nieznanych Ptolemeuszowi (np. Skandynawii). -
-
W połowie 1542 r. w oficynie Hansa Luffta w Wittenberdze ukazała się rozprawka Mikołaja Kopernika „O bokach i kątach trójkątów” („De lateribus et angulis triangulorum”), zawierająca trzy końcowe rozdziały księgi pierwszej „O obrotach”. Całość „De revolutionibus” ogłoszono drukiem rok później w Norymberdze. -
Księga, która zmieniła świat. "O obrotach" Mikołaja Kopernika to jedna z najważniejszych prac naukowych wszech czasów. W tym programie podążymy śladem zachowanych w Polsce egzemplarzy pierwszego wydania tego dzieła, starając się zgłębić ich sekrety. Zapraszamy na Astronarium! 00:00 - Wprowadzenie 02:28 - Pierwsze wydanie 06:06 - Trzy różne wstępy 10:23 - Porównanie egzemplarzy 14:48 - Notatki na marginesach 21:19 - Podsumowanie -
Publikacja zawiera przedmowę i jedenaście rozdziałów pierwszej księgi „De revolutionibus”. Obok tekstu łacińskiego jest tu także tłumaczenie na język włoski. Wydawnictwo to zostało oparte o przekład francuski „De revolutionibus” z 1934 r. -
Biblioflskie wydanie „De revolutionibus” wzorowane na egzemplarzu pierwszego wydania przechowywanego w Bibliotece Uniwersyteckiej w Toruniu, opublikowane przez toruńskie Wydawnictwo Młotkowski. Faksymile posiada elegancką oprawę, która jest kopią oprawy oryginalnego egzemplarza „De revolutionibus”. Oprawa oryginalnego egzemplarza została wykonana przez królewieckiego introligatora Kaspara Anglera. Na górnej okładzinie poza zdobieniami florystycznymi oraz figuralnymi Angler wytłoczył także skrócony tytuł pracy oraz imię i nazwisko autora. -
Film promujący wystawę cyfrową „De revolutionibus” Mikołaja Kopernika (1543) w bibliotekach polskich -
Pierwsze wydanie dzieła Galileusza, w którym autor porównuje teorię geocentryczną Ptolemeusza z teorią heliocentryczną Kopernika, opowiadając się za tą drugą. Tekst przyjmuje formę dialogu, nawiązując tym samym do wzorców antycznych. Podzielony na cztery dni, w ciągu których trzech dyskutantów omawia kwestię związane z ruchem dobowym i rocznym Ziemi oraz teorie pływów, którą Galileusz, błędnie zresztą, uznał za dowód na ruch Ziemi. -
Wydanie „Dialogo sopra i due massimi sistemi del mondo” pochodzące z początku XVIII w. z nieznanej drukarni. Fikcyjny adres wydawniczy: w rzeczywistości książkę tę wydano w Neapolu, a nie we Florencji, jak zostało to podane na karcie tytułowej. -
W zbiorach Książnicy Kopernikańskiej pozostały ślady dyskusji, jakie odbywały się w Toruńskim Gimnazjum Akademickim na temat heliocentryzmu. Wśród zwolenników teorii Mikołaja Kopernika znalazł się między innymi profesor Reinhold Bornmann (ok. 1685–1747), który dał tego dowód w pracy „De pluralitate mundorum” z 1715 r. -
Johannes Regiomontanus (Johannes Müller) był matematykiem, astronomem i astrologiem działającym w Wiedniu, Budzie i Norymberdze. Jest to pierwsze wydanie powstałego w latach 1462–1464 traktatu o trygonometrii płaskiej i sferycznej, traktującego trygonometrię jako oddzielną dyscyplinę matematyczną. -
Dolna okładzin egzemplarza De revolutionibus z królewskiej biblioteki Zygmunta II Augusta z wytłoczonym tekstem „Sigismundi Augusti Regis Poloniae Monumentum 1551”; Biblioteka XX. Czartoryskich, sygn. 2338 III A Cim Saf -
-
Miedzioryt -
Litografia -
-
„Elementa” to jedno ze słynniejszych dzieł literatury światowej, które ukształtowało sposób myślenia o teoriach matematycznych i stało się podstawą dla wielu dziedzin nauki, w tym również astronomii. Euklides zawarł w nim aksjomatyczne ujęcie wszystkich tez, systematyzując dostępną w tamtych czasach wiedzę. Zebrał twierdzenia matematyczne i skrupulatnie rozwinął je na zasadzie dedukcji. -
-
Podręcznik astronomii dotyczący układu heliocentrycznego. Zawiera wszystkie trzy prawa Keplera i próby wytłumaczenia ruchów ciał niebieskich przy pomocy fizyki. Dzieło to zostało wpisane na Indeks ksiąg zakazanych. -
Komentarz autora do „Tractatus de Sphaera” Johannesa Sacrobosco, wydany w bazylejskiej oficynie Heinricha Petri. -
