Pozycje
-
Na prośbę przybyłego z Konstantynopola uczonego, później także kardynała, Bessariona (1408–1472), który w swej bogatej kolekcji posiadał grecki rękopis „Almagestu”, Georg Peuerbach i Johannes Regiomontanus rozpoczęli pracę nad nowym przekładem dzieła Ptolemeusza bezpośrednio z języka greckiego. Przedwczesna śmierć Peuerbacha spowodowała, że Regiomontanus zmuszony był samodzielnie dokończyć tę pracę. Jej efektem było dzieło „Epitome Almagesti”, czyli skrót zawierający nie tylko wyjaśnienie istoty teorii planetarnej Ptolemeusza, ale także komentarze i poprawki do niej. „Epitome” stało się podstawowym dziełem astronomicznym rozpoczynającej się epoki renesansu i stanowiło punkt wyjścia dla badań Kopernika. -
Kolejne, bazylejskie wydanie powstałego w latach 1462–1464 traktatu o trygonometrii. -
Dzieło Giordano Bruno, filozofa, teologa, astronoma i poety, zwolennika heliocentryzmu, atomizmu i panteizmu. -
Sir Isaac Newton, urodzony 25 grudnia 1642 roku w Woolsthorpe Manor w Anglii, był wybitnym angielskim fizykiem, matematykiem, astronomem i filozofem. Jego prace nad grawitacją, rachunkiem różniczkowym i optyką przyczyniły się do ogromnego postępu w naukach przyrodniczych. Newton sformułował trzy prawa ruchu, które stały się fundamentem mechaniki klasycznej, a jego książka "Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica" z 1687 roku jest jednym z najważniejszych dzieł naukowych w historii. Jego badania nad światłem i teorią barw doprowadziły do wynalezienia teleskopu reflektorowego i ustanowienia podstaw optyki. -
-
-
-
-
Wydawca z Norymbergi, ok. 1497–1550, Źródło: Wikipedia -
-
-
-
-
Jan Heweliusz, gdański astronom i browarnik, kontynuator teorii Mikołaja Kopernika. Sławę i uznanie zyskał przede wszystkim jako wybitny konstruktor przyrządów astronomicznych i wszechstronny, dokładny obserwator nieba. Jego dzieło „Machina coelestis” („Mechanizm nieba”) zawiera historię astronomii wraz z opisem obserwatorium zbudowanego przez astronoma około 1650 r. w Gdańsku. Heweliusz swoje dzieło dedykował królowi Francji Ludwikowi XIV. Traktat został wzbogacony licznymi ilustracjami miedziorytowymi, przedstawiającymi wyposażenie pracowni astronoma. Dzieła Jana Heweliusza odznaczają się wysokim poziomem artystycznym i bogatą szatą graficzną. Autor sam uczestniczył w procesie zdobienia i drukowania swoich książek. -
Jan Heweliusz był doskonałym obserwatorem, zasłynął w świecie jako wielki badacz Księżyca. W efekcie kilkuletnich obserwacji astronomicznych wydano na koszt autora dzieło „Selenographia”. Zawiera ono trzy duże mapy Księżyca o średnicy 30 cm, atlas faz Księżyca i opis jego powierzchni, przedstawia też opis zjawiska libracji Księżyca. Publikacja ta była przez 150 lat jednym z podstawowych materiałów do studiów nad powierzchnią Księżyca. -
Karta 117 (z doklejoną ryciną) oraz fragment karty ochronnej (z zapiską proweniencyjną) egzemplarza pierwszego wydania De revolutionibus z Biblioteki PTPN, sygn. S 10618 III -
Karta tytułowa (z dedykacją Romana Umiastowskiego) egzemplarza pierwszego wydania De revolutionibus z Biblioteki Narodowej w Warszawie, sygn. SD XVI.F.967 -
Karta tytułowa dzieła Jerzego Joachima Retyka, De libris revolutionum [...] Nicolai Copernici [...] Narratio prima [...], Gdańsk, F. Rhode, 1540, Biblioteka Elbląska, sygn. SD.XVI.478 -
Karta tytułowa i jej odwrocie woluminu pierwszego wydania De revolutionibus ze skreśleniami dokonanymi ręką Jana Brożka w egzemplarzu Biblioteki Jagiellońskiej, sygn. Cim. 8288 -
Karta tytułowa oraz fragment wyklejki dolnej okładziny z zapiskami proweniencyjnymi w egzemplarzu pierwszego wydania De revolutionibus z Biblioteki Kórnickiej PAN, sygn. Cim. F. 4072 -
Karta tytułowa pierwszego wydania De revolutionibus z zapiską proweniencyjną Jana Zamoyskiego w egzemplarzu Biblioteki XX. Czartoryskich, sygn. 2338 III A Cim Saf -
Przekład „De revolutionibus” z okazji 500-lecia urodzin Mikołaja Kopernika na język hindi (urzędowy język Republiki Indii). -
Stworzone przez Ptolemeusza kompendium antycznej wiedzy astronomicznej zawierające wykład teorii geocentrycznej, która obowiązywała w nauce przez ponad 1300 lat. Dzieło oparte zostało na wcześniejszych teoriach i obliczeniach uczonych babilońskich i greckich, zwłaszcza Arystotelesa i Hipparcha z Nikai (190–120 r. p.n.e.). Składa się z trzynastu ksiąg, w których Ptolemeusz przedstawia ruchy Słońca, Księżyca i planet (Merkurego, Wenus, Marsa, Jowisza i Saturna) przy pomocy systemu deferentów, epicykli i ekwantów, których przyjęcie umożliwiło matematyczne uzasadnienie teorii geocentrycznej, w tym wyjaśnienie m.in. pozornego wstecznego ruchu planet. Dzieło zawiera także katalog 1022 gwiazd stałych. -
Drzeworyt sztorcowy -
Drzeworyt sztorcowy kolorowany